از جمله عواملی که ایجاد مراکز نوآوری را به یک نیاز تبدیل کرده است، به وجود آمدن تغییرات سریع در
فناوری های روز دنیا و مسائل اجتماعی جامعه امروز است. مراکز نوآوری با همان ایده جذب خالقیت ها و نوآوری های افراد ایجاد شده اند و به دنبال عرضه یک محصول به بازار هستند، البته محصولی که بر مبنای دانش و پژوهش ساخته شده باشد. آنها با تامین بودجه فعالیت خود از شرکت هایی که به آنها وابسته اند و یا شرکتهایی که طرحها را به آنها میفروشند به حیات خود ادامه میدهند، البته سهمی از بودجه در نظام حاکم هر حکومت هم دارند.

افزایش تعداد افراد تحصیل کرده، مخصوصا در پنجاه سال گذشته، فکر ایجاد مراکز نوآوری را در بین محیط های علمی و صنعتی شکل داده است، چرا که ایده های گذشته بشر دیگر کارایی لازم در بعضی از زمینه ها را نداشته اند.
طبق تعریف صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران، مرکز نوآوری، “مرکزی است متشکل از یک یا چند تیم
نوآور که با همکاری مراکز تحقیقاتی و شرکتهای متقاضی محصولات جدید در یک حوزه تخصصی در چارچوب برنامه های بلندمدت با هم همکاری میکنند”.

در این راستا به استناد دستورالعمل ایجاد مراکز نوآوری و مراکز رشد دانشگاه، ابلاغی از معاونت پژوهش و فناوری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به شماره 3/52173 مورخ ، 1399/11/20 موافقت اولیه برای راه اندازی مرکز» نوآوری محیط زیست، انرژی های نو و تجدیدپذیر «وابسته به مرکز علمی کاربردی گچساران 2 از طرف سرپرست معاونت پژوهش و فناوری صادر گردید. این مرکز دارای فضایی به مساحت 40 متر مربع در مرکز آموزش علمی کاربردی گچساران 2 می باشد که تاکنون دارای چند هسته خروجی و چند هسته مستقر می باشد.